Poeh, een tijd geleden schreef ik een blogartikel over nomofobie: “een overmatige angst voor het niet continu bereikbaar zijn via een mobiele telefoon”. Ik vind het een prettig idee om mijn telefoon bij mij te hebben. Als er dan iets zou gebeuren, ben ik altijd in staat om iemand te bellen. Ik krijg het dan ook een beetje benauwd als mijn batterijpercentage onder de 20% komt… Herkenbaar?!
Maar, ben ik eigenlijk wel een echte nomofoob? Ik durf toe te geven dat ik veel behoefte heb aan mijn telefoon; even Facebook en Instagram checken, mijn mail lezen en …. reageren op appjes. En tja, dat laatste schiet er nog wel eens bij in.
We leven momenteel in het Whatsapp-tijdperk; ons sociaal leven speelt zich voor een groot deel af op onze mobiele telefoon. Een paar tientallen jaren geleden was dit nog ondenkbaar. Echter, ik weet nog precies dat ik mijn eerste mobieltje kreeg (een echte Nokia, die met geen mogelijkheid kapot te krijgen was). SMS´en was in die tijd echt “de bom”. Maar, je moest wel opletten dat je niet te veel tekens gebruikte, want dan moest je een extra SMS bericht betalen. Ik maakte dus veel gebruik van afkortingen, want dan bleef ik binnen het aantal toegestane tekens.
Tegenwoordig worden er hele levensverhalen gedeeld via Whatsapp en daar ben ik minder goed in. Op de een of andere manier ben ik geen held in het reageren op appjes. Zelf bel ik eigenlijk liever, maar “hoe is het met je?” is ook wel erg makkelijk te versturen via Whatsapp.
Waar gaat het dan mis?
Soms ben ik met wel zes mensen tegelijk aan het chatten. Dat voelt alsof ik met zes mensen tegelijk wil praten in een volle kroeg en dat is natuurlijk onmogelijk. Ik zie dan door de bomen het bos niet meer en vertoon uitstelgedrag. We zijn gewend geraakt aan instant gratification. Sturen we iemand een appje, dan verwachten we binnen een bepaald tijdsbestek een reactie. Als we die niet op tijd krijgen, worden we ongerust of zijn we geërgerd.
Don´t take it personal!
En dat is nergens voor nodig, want soms zijn er belangrijkere dingen in het leven en zijn we niet direct in staat om te reageren. Of we willen even nadenken voordat we een reactie terugsturen. Het heeft dus niet te maken met de inhoud van het appje, of de persoon die het stuurt.
Aan de ene kant is het heerlijk dat ik me geen zorgen kan maken over de ongeschreven tijdsregel bij Whatsapp, aan de andere kant schaam ik me soms enorm dat ik pas laat reageer.
Ik heb dus een nieuw (mini)doel in mijn leven; eerder reageren op appjes! Niet omdat ik mijn telefoon zo belangrijk vind, maar wel de mensen die geïnteresseerd in mij zijn.
Ik ben benieuwd of ik echt een aliën ben op dit vlak. Ben of ken jij ook mensen die laat reageren op appjes, laat het me dan weten; dan voel ik mij niet zo eenzaam !